Το "Αχίλλειον"

Μέσα στο "Αχίλλειον" όλο ξεροσταλιάζω
να κοιμηθώ πια δεν μπορώ, ούτε καν που νυστάζω.

Εφτά καφέδες έχω πιεί, θα παραγγείλω κι άλλον
μήπως σιγήσει μέσα μου τον πόθο το μεγάλον.

Αλήθεια τώρα, δε με θες, και τάχα δε με βλέπεις
στα συνεχή σινιάλα μου, το βλέμμα αλλού τρέπεις;

Μη με κάνεις να σκεφτώ, πως στο μυαλό έχεις κάλο,
αν τάχα πληροφορηθώ πως τα 'χεις μ' έναν άλλο.

Τέτοιο παλήκαρο σωστό πώς μπορείς να απορρίπτεις,
στην τόση γοητεία του τα χέρια σου να νίπτεις;

Αφού λοιπόν με πέταξες, σα να 'μουνα ψοφίμι,
για να σ' εκδικηθώ κι εγώ θα διαδώσω φήμη.

Θα πω πως με απέρριψες, αν κι ήμουνα ωραίος,
γιατί κάτω απ' τη φούστα σου κρύβεις κι εσύ ένα πέος!