Guitar - Peter Nalitch

Αντίο κύριε Αλέκο

Μιας και κανείς δεν πρόκειται να δει αυτή την ανάρτηση, καθότι το blog έχει να χρησιμοποιηθεί κοντά 4 χρόνια, οφείλω να ομολογήσω πως νιώθω μια κάποια ελευθερία όσον αφορά το να εκφράσω ελεύθερα τις σκέψεις μου. Θα ξεκινήσω με την αναφορά μου σε ένα φίλο, κι έναν από τους τρεις ανθρώπους που τίμησαν αυτό το blog δημοσιεύοντας σχόλια, ο οποίος δεν είναι πια κοντά μας. Ο λόγος για τον κύριο Αλέκο, έτσι τον φωνάζαμε μια ζωή -το ονοματεπώνυμο θα προκαλούσε αμηχανία, ο οποίος έφυγε λίγο μετά τα σαράντα του χρόνια από έναν καρκίνο που υποτίθεται ότι είχε θεραπευτεί. Δεν έχω πολλά λόγια να πω αυτή τη φορά για το σπουδαίο αυτό άνθρωπο, ίσως σε κάποια άλλη ανάρτηση να τον τιμήσω όπως πρέπει, θα περιοριστώ απλά στο να αναφέρω πως ο κύριος Αλέκος υπήρξε για μένα ο καλύτερος δάσκαλος της ζωής, ίσως μετά τον πατέρα μου, και μια σανίδα σωτηρίας σε φουρτουνιασμένους καιρούς της ζωής μου. Χάθηκε άδικα, πιστεύω, κι αθόρυβα, όπως αθόρυβα έζησε κι όλη του τη ζωή. Αντίο κύριε Αλέκο, θα μας λείψουν πολύ, ήδη μας λείπουν, οι μαγικές βραδιές στο Αχίλλειον που παίζαμε σκάκι και σαρκάζαμε τη ζωή σκαρώνοντας σατιρικά ποιηματάκια. Δυστυχώς, φοβάμαι πως σ' αυτόν τον αποχαιρετισμό δεν χωρούν σκωπτικά στιχάκια, η μοίρα όλων των ανθρώπων φρόντισε για τον κωμικοτραγικό επίλογο αυτής της ωραίας, ίσως και λίγο θλιβερής ιστορίας, οπότε θα περιοριστώ απλά σε ένα αντίο...
Δεν είναι ειρωνικό το γεγονός πως κανείς δεν θα διαβάσει αυτή την ανάρτηση γι' αυτόν τον υπέροχο άνθρωπο, ή το ότι ακόμα κι αν κάποιος τη διαβάσει δεν θα καταλάβει για τι ή για ποιον γράφω; Ποσώς με ενδιαφέρει. Παρεμπιπτόντως, σε λίγες μέρες φεύγω για την Αγγλία για να κάνω το διδακτορικό μου οπότε όλα αυτά τα αφήνω πίσω μου. Ποιος ξέρει όμως, μπορεί τελικά να πάρω τα skoptika μαζί μου.
Αντίο κύριε Αλέκο, αν είστε κοντά στο Θεό πείτε καμιά καλή κουβέντα και για μας εδώ κάτω.
Αντίο.

Το νόημα της ζωής

A Good comic video found some where on Net

Ελένη

Σαν ήλιος εξεπρόβαλες μέσα απ' τα τραπέζια
τη σκέψη μου την έκλεψες, μουδιάσανε τα χέρια

Με χάρη ελικνίσθηκες, το δίσκο πριν αφήσεις
τον ανδρισμό, σα να 'θελες, να μου ποδοπατήσεις

Έμεινα να κοιτώ βουβός σκηνή απέιρου κάλλους
αφού έβγαλες, Ελένη μου, έξω τους αστραγάλους

Κοίτα τώρα τι έκανες, πάλι με ζώνουν πόνοι
αφού η παρουσία σου, άχου, με ξεσηκώνει

Μονάχα ένα βλέμμα σου θα ήθελα να κλέψω
κάτι λίγο ρε αδερφέ, ίσα για να τον παίξω

Γιατί το φούσκωμα πονά, το φερμουάρ θα σπάσει
και τότε τρέξε να κρυφτείς, ο πόθος αν ξεσπάσει

Να' σαι καλά παλάμη μου, καλό δεξί μου χέρι
που τέτοιες δύσκολες στιγμές, λάμπεις σαν ένα αστέρι

Επί Γης Ειρήνη

Ετούτο το φθινόπωρο, που ξέμεινα μονάχος
με καίει το κορμάκι μου και του μυαλού το πάθος

Ανέβηκα, κατέβηκα, πάλι στα ίδια είμαι,
να σκέφτομαι πια δεν μπορώ σε οποία θέση κείμαι

Στη μέση θέλω να σταθώ, μα δεν μπορώ ακόμα
αν θα πετάξω θα χαθώ, αν όχι θα' μαι πτώμα

Γι' αυτό λοιπόν εξάπλωσα, τον κόπο να γλιτώσω
μπρούμυτα και προσπάθησα τη γη για να γκαστρώσω

Και δώστου-δώστου έφτανα, εκόντευα στη λύση
μέγα κρατήρα άνοιξα με τερατώδη στύση

Μυρμήγκια χίλια έλιωσα με το στεγνό γαμήσι,
που μου φωνάζαν με καημό "σεβάσου, ρε, τη φύση!"

Το "Αχίλλειον"

Μέσα στο "Αχίλλειον" όλο ξεροσταλιάζω
να κοιμηθώ πια δεν μπορώ, ούτε καν που νυστάζω.

Εφτά καφέδες έχω πιεί, θα παραγγείλω κι άλλον
μήπως σιγήσει μέσα μου τον πόθο το μεγάλον.

Αλήθεια τώρα, δε με θες, και τάχα δε με βλέπεις
στα συνεχή σινιάλα μου, το βλέμμα αλλού τρέπεις;

Μη με κάνεις να σκεφτώ, πως στο μυαλό έχεις κάλο,
αν τάχα πληροφορηθώ πως τα 'χεις μ' έναν άλλο.

Τέτοιο παλήκαρο σωστό πώς μπορείς να απορρίπτεις,
στην τόση γοητεία του τα χέρια σου να νίπτεις;

Αφού λοιπόν με πέταξες, σα να 'μουνα ψοφίμι,
για να σ' εκδικηθώ κι εγώ θα διαδώσω φήμη.

Θα πω πως με απέρριψες, αν κι ήμουνα ωραίος,
γιατί κάτω απ' τη φούστα σου κρύβεις κι εσύ ένα πέος!

Καλησπέρα

Καλησπέρα. Ο τίτλος αυτού του ιστολογίου δηλώνει, εκτός απ' την ονομασία του, και τη διάθεσή του. Πρόκειται για ένα διαδικτυακό καταφύγιο της σάτιρας, στη μορφή που ο καθένας την αντιλαμβάνεται. Επιθυμία του ιστολόγου θα ήταν να αποφευχθούν οι υβρεολογίες, εκτός της περίπτωσης που είναι απολύτως απαραίτητη η περιορισμένη χρήση τους για την εξυπηρέτηση του στόχου του ιστολογίου, που είναι η σάτιρα και ενίοτε ο σχολιασμός της επικαιρότητας (που ούτως ή άλλως σαν ασχολία αποτελεί μια μορφή σάτιρας). Αυτά προς το παρόν.