Ελένη
Σαν ήλιος εξεπρόβαλες μέσα απ' τα τραπέζια
τη σκέψη μου την έκλεψες, μουδιάσανε τα χέρια
Με χάρη ελικνίσθηκες, το δίσκο πριν αφήσεις
τον ανδρισμό, σα να 'θελες, να μου ποδοπατήσεις
Έμεινα να κοιτώ βουβός σκηνή απέιρου κάλλους
αφού έβγαλες, Ελένη μου, έξω τους αστραγάλους
Κοίτα τώρα τι έκανες, πάλι με ζώνουν πόνοι
αφού η παρουσία σου, άχου, με ξεσηκώνει
Μονάχα ένα βλέμμα σου θα ήθελα να κλέψω
κάτι λίγο ρε αδερφέ, ίσα για να τον παίξω
Γιατί το φούσκωμα πονά, το φερμουάρ θα σπάσει
και τότε τρέξε να κρυφτείς, ο πόθος αν ξεσπάσει
Να' σαι καλά παλάμη μου, καλό δεξί μου χέρι
που τέτοιες δύσκολες στιγμές, λάμπεις σαν ένα αστέρι
τη σκέψη μου την έκλεψες, μουδιάσανε τα χέρια
Με χάρη ελικνίσθηκες, το δίσκο πριν αφήσεις
τον ανδρισμό, σα να 'θελες, να μου ποδοπατήσεις
Έμεινα να κοιτώ βουβός σκηνή απέιρου κάλλους
αφού έβγαλες, Ελένη μου, έξω τους αστραγάλους
Κοίτα τώρα τι έκανες, πάλι με ζώνουν πόνοι
αφού η παρουσία σου, άχου, με ξεσηκώνει
Μονάχα ένα βλέμμα σου θα ήθελα να κλέψω
κάτι λίγο ρε αδερφέ, ίσα για να τον παίξω
Γιατί το φούσκωμα πονά, το φερμουάρ θα σπάσει
και τότε τρέξε να κρυφτείς, ο πόθος αν ξεσπάσει
Να' σαι καλά παλάμη μου, καλό δεξί μου χέρι
που τέτοιες δύσκολες στιγμές, λάμπεις σαν ένα αστέρι
posted by Ηττημένος at 9:06 AM
11 Comments:
ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ
Ηττημένε...ηττημένε,
δέ μας χαιρετάς καημένε!
Είσαι μεγάλος! Σπουδαίος!
Μοναδικός!
Και εις ανώτερα (σημεία του σώματος)!!!
ΕΥΓΕ!!!
TO BE CONTINUED…
Κι’ εκεί που τόνε βούτηξες, στην έρημη παλάμη,
«στάσου!..», σου είπε μιά φωνή, «..καβάλησες καλάμι!»
«Νάτη ξανά η σκέψη μου!...θέλει να με φρενάρει!!»
με τρόμο συλλογίστηκες, «..γαμότο! φτού, να πάρει!..»
«Τί ‘ναι αυτά τα πράγματα!!..», συνέχισε εκείνη,
«..πού πάς να χύσεις το νερό, που βγαίνει απο την κρήνη;»
«άσε με ήσυχο κι’ εσύ, τρελλή κι’ αρρωστημένη,
που θα μου κάνεις κήρυγμα, σάν Αθηνά ντυμένη!»
«μπά! μπά! νευράκια σ’ έπιασαν! Δέν έχεις ψυχραιμία,
και τότε πώς θα την χαρείς, μωρέ τη μαλ.... ;;»
«σκάσε, γιατι θα τηνε φάς, αμέσως τη μπουνιά μου!
Και άσε με μονάχο μου, να κάνω τη δουλειά μου!»
«αστείος είσαι! ...χά-χά-χά!!... Γιά δείξε μου το χέρι
που θα με δείρει όπως λές, και λάμπει σάν αστέρι!»
«ΝΑΤΟ ΜΩΡΗ !!!», της φώναξες, της τ’ άνοιξες στη μούρη,
εκείνη τότε σώπασε, και τά ‘χασες, καψούρη!!
Πικρά αναλογίστηκες, «..τάχα τί κάνω τώρα,
γιατί μουτζώνομαι, γιατί, ετούτη δώ την ώρα;»
Και ήρθε η ΜΕΤΑΝΟΙΑ, τρέξαν τα δάκρυά σου,
το παντελόνι έφτιαξες, και πήγες στη δουλειά σου...
Στο δρόμο, αυτή συνέχιζε : «ντροπή σου, ρε παπάρα!
Τί παραλίγο θά ‘κανες!, ...μά....κοίτα! Μιά μουν....!»
«Πώ-πώ, τί μάτια είναι αυτά! Τί ομορφιά σάν μέλι!
Έμπαινε γιούτσο, έμπαινε! Δέν βλέπεις, πως σε θέλει;»
Έτσι ο όφις σ’ έσπρωξε, και τά ‘ριξες στην ξένη,
Κι’ αμέσως τη λησμόνησες, την έρμη την Ελένη!
Έξοχο, πραγματικά έξοχο. Μένω άφωνος, χίλια μπράβο στον, εμφανώς, ομοιοπαθούντα ποιητή!
ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ !!!
Ηττημένε... έτσι αντιμετωπίζεις ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ;;;;
Με ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΥΒΡΕΙΣ και σεξιστικά υπονοούμενα;;;;
Μου φαίνεται πως δέν έχεις συναίσθηση του τί λές, ή άν έχεις τόσο το χειρότερο για σένα!
Η προσβολή σου εις βάρος μου, μόνο ΜΕ ΑΙΜΑ μπορεί πλέον να ξεπλυθεί!
Σε καλώ ΣΕ ΜΟΝΟΜΑΧΙΑ ΤΙΜΗΣ !
Παρεξηγήθηκα. Θα έπρεπε να το περιμένω, η απλή παράθεση σχολίων πολλές φορές μπορεί να οδηγήσει σε λάθος συμπεράσματα. Φυσικά και αναγνωρίζω την υψηλή σου τέχνη, κάτω πατήσσια, το ταλέντο εξάλλου δύσκολα κρύβεται, και σε καμία περίπτωση δεν επιχειρώ να προσβάλλω το έργο σου, ή εσένα τον ίδιο. Όντας και εσύ ένας πολίτης της πόλεως των ιδεών πίστευα πως θα μπορούσες να καταλάβεις το βαθύτερο νόημα του σχολιασμού μου. Μ' αυτό βεβαίως δεν θέλω να πω ότι η αντίληψη σου είναι ανεπαρκής, αλλά μάλλον να τονίσω το πόσο λάθος υπήρξε η διατύπωσή μου, ώστε σε οδήγησε σε τέτοια συμπεράσματα. Τέλος, δεν μπορώ να εντοπίσω τις προσωπικές ύβρεις και τα σεξιστικά υπονοούμενα στα οποία αναφέρεσαι, αλλά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι πρόκειται για άλλη μια παρερμηνεία των σχολίων μου, για την οποία θεωρώ ότι ευθύνεται σαφώς η διατύπωσή μου και η έλλειψη διευκρίνισεων.
ΥΓ. Συγχαρητήρια για το "Φάντασμα στην καφετέρεια", έχω διάβασει το μισό post και ανυπομονώ να το τελειώσω. Πολύ καλή η γραμμή του διαλόγου αλλά και η σκιαγράφηση των χαρακτήρων, μόνη ένσταση τυχόν απόψεις που μπορεί να περνούν αφιλτράριστες στη συνείδηση του τυχαίου αναγνώστη. Κατά τα άλλα πολύ καλό. Καλή συνέχεια.
Ναι, αλλά μη βιαζόμαστε να βγάλουμε συμπεράσματα. Σύμφωνα με έγκυρες πηγές τα πράγματα εξελίχθηκαν κάπως έτσι:
Κι τόση γοητεία σου τον κόσμο που ομορφαίνει,
λίγα λεπτά χρειάστηκε να πείσει και την ξένη,
τελειωτικά να σου δοθεί, ψυχή αλλά και σώμα,
"Δικιά σου κάνε με " να πει "στου κρεβατιού το στρώμα !".
Μα όπως εκορύφωνε κι αυτή κι εσύ ο ίδιος,
τραβήχτηκες φαντάζοντας μαλ... και ηλίθιος.
Όσο κι αν θέλει το κορμί και αν ποθεί το σώμα,
της Έλενας η θύμιση δεν έσβησε ακόμα.
Ζητώντας της συγχώρεση μόνη της την αφήνεις,
σα να 'σουνα ανώμαλος ή γκέη μισογύνης.
Μπαίνεις μεσα στ' αμάξι σου, που σαν το άσππρο άτι,
ταχύτατα σε οδηγεί στου πόθου το παλάτι.
Επιγραφή "Αχίλλειον" στης διαδρομής το τέλος,
περνάς από την είσοδο γρήγορος σαν το βέλος.
Το βλέμμα σου αναζητά εκείνη ν' αντικρίσει,
καπνούς το παντελόνει σου να βγάζει εχει αρχίσει.
Και τότε εμφανίστηκε στου μαγαζιού το βάθος,
σαν οπτασία που ξυπνά αρρωστημένο πάθος.
Σε κοίταξε και ήξερες τι πρέπει για να κάνεις,
στο βάθος κατευθύνθηκες χωρίς καιρό να χάνεις.
Σε χρόνο δευτερόλεπτα που φάνηκαν για μήνες,
στην τουαλέτα βρέθηκες, που σου ξυπνάει μνήμες.
Και στο μυαλό σου φέρνοντας πανώρια τη θωριά της,
σ' έκαν' ακόμα μια φορά η παλάμη σου δικιά της !
ΕΝΤΥΠΩΣΗ
@kazolin :
kazolin, μετά απο τόση τέχνη,
αισθάνομαι ....ηττημένος!
Δακρύζω, δεν υπάρχει χώρος για λόγια και σχόλια. Άξιος, πραγματικά άξιος!
Πολύ είμαι χαρούμενος π' αγγίζω την καρδιά σας,
και δέχομαι απλόχερα, θερμά τα σχόλιά σας.
Αν όμως με ρωτήσετε για μένα τι πιστεύω,
"Είμαι απλά συνεχιστής για το δικό σας έργο".
Απ' το μηδέν το χτίσατε κι αν βάλω ένα λιθάρι,
κι εγώ για να συνεχιστεί θα το 'χω για καμάρι.
Μεγάλος είμαι θαυμαστής και αν σας δω μπροστά μου,
θα βάλω να υπογράψετε απάνω στην κοιλιά μου.
Καλή, λοιπόν, συνέχεια και πάντα μεγαλεία,
πίνω τη σοκολάτα μου εις άλλα με υγεία!
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ !
Post a Comment
<< Home