Σαν ήλιος εξεπρόβαλες μέσα απ' τα τραπέζια
τη σκέψη μου την έκλεψες, μουδιάσανε τα χέρια
Με χάρη ελικνίσθηκες, το δίσκο πριν αφήσεις
τον ανδρισμό, σα να 'θελες, να μου ποδοπατήσεις
Έμεινα να κοιτώ βουβός σκηνή απέιρου κάλλους
αφού έβγαλες, Ελένη μου, έξω τους αστραγάλους
Κοίτα τώρα τι έκανες, πάλι με ζώνουν πόνοι
αφού η παρουσία σου, άχου, με ξεσηκώνει
Μονάχα ένα βλέμμα σου θα ήθελα να κλέψω
κάτι λίγο ρε αδερφέ, ίσα για να τον παίξω
Γιατί το φούσκωμα πονά, το φερμουάρ θα σπάσει
και τότε τρέξε να κρυφτείς, ο πόθος αν ξεσπάσει
Να' σαι καλά παλάμη μου, καλό δεξί μου χέρι
που τέτοιες δύσκολες στιγμές, λάμπεις σαν ένα αστέρι